Voor jullie die mij kennen is dit geen verrassing maar ik zie mijn weg in het leven, ook in het schrijven, als een door God geleide weg.

Toen ik begon met het volgen van de Vader en ik de verlossing van Jezus mocht ontvangen, wist ik niet waar die weg mij zou brengen. Na een paar jaar met de Heer te hebben geleefd als kind van hem, werd ik geroepen tot voorganger. Ik deed de opleiding en mocht aan het werk in de Gemeente. Wat een zegen!

Dit hield ik vol totdat ik in 2014-2015 te ziek werd. Ik kreeg meer en meer last van een hartspierziekte. Het resultaat was dat ik in 2019 halftijds arbeidsongeschikt werd. Ik ben toen door een dal gegaan van vragen en zoeken. Toch heb ik nieuwe wegen mogen vinden. God laat niet los en gaat door. Ook als je niet meer perfect gezond bent.
Voor mij zijn die nieuwe wegen zich nog volop aan het uitstippelen, maar ik ga hem in vertrouwen. Ik zie mijn schrijven als onderdeel daarvan en voel me een gezegend mens. 4 januari mag ik daarover vertellen in het programma 'Brandstof' van Eunice Nahuis wat te beluisteren is van 10:00-12:00 uur op Groot Nieuws Radio. 

Als je wilt kun je luisteren via internet en DAB of AM-radio. Ik hoop mensen, misschien ook wel jou, te mogen bemoedigen met die mooie boodschap dat God het in ons ziet zitten wat er ook speelt of is gebeurd in ons leven.

Licht schijnt door het zwart
Duisternis wijkt voorzichtig
God zal snel komen

Licht schijnt door het zwart
Eén wordt twee, aanstekelijk
Niet te weerhouden

Licht schijnt door het zwart
Het einde is al in zicht
Hoop als zonnedauw

Licht schijnt door het zwart
Het duurt nog maar even eventjes
Weg gaat de duisternis

Licht schijnt door het zwart
Christus is nu verschenen
God met ons, eeuwig!

Vrijdag was het zover, na maanden redactiewerk, voorafgegaan door maanden schrijven en wachten, mocht ik mijn eerste boek in ontvangst nemen. Nu in Corona-tijd ging het natuurlijk allemaal anders dan ik had gehoopt. Er was geen groot feest met veel geliefden, vrienden en bekenden waarop de officiële uitreiking van het eerste exemplaar plaatsvond, maar dat neemt niet weg dat het voor mij en mijn gezin voelde als een echte mijlpaal toen ik met mijn eigen boek in mijn handen stond.
​Trots, dankbaarheid en blijdschap vulden mijn hart. Je hebt echt iets bereikt en echt iets bijgedragen. Zo voelt het en dat gevoel heb ik niet dagelijks.

Het is iets magisch om je naam op de voorkant van een boek te zien staan, maar meer nog om het boek open te slaan en dan jouw verhaal te lezen, de woorden die jij ooit hebt opgeschreven en bedacht.

Ik vind het geweldig dat ik mijn verhaal mag delen met de wereld, maar het is ook spannend. Een boek is toch een beetje je kindje en nu laat het je vrij de wereld in. En tja, iedereen kan er wat van vinden. Als creatieveling en 'kunstenaar' ben je daar wel een beetje onzeker over. Toen ik dat deelde met Theo, mijn uitgever, gaf hij aan dat dit wel normaal is en erbij hoort. Ik zal dus wel niet de enige zijn.
Nou ja, om in de metafoor te blijven van een kind: we hebben er alles aan gedaan om het boek mee te geven wat het nodig heeft om op eigen benen te kunnen staan. We hebben er de beste versie van gemaakt die wij ervan konden maken en nu mag het verhaal hopelijk anderen plezieren, raken en misschien wel helpen of op z'n minst aan het denken zetten over wat het betekent om ergens in te geloven.

Ik hoop dat je het wil gaan lezen en zou het een eer vinden als je dat zou doen. 

Geef me gerust een reactie als je het uit hebt, dat vind ik altijd leuk. Ik kan er misschien weer van leren. Je kan me zoals altijd bereiken op de gebruikelijke kanalen. 

O en als je zelf de droom ook hebt, laat je niet tegenhouden. Ga het doen en als je net als ik daarbij een gelovig kind van God bent, ga die weg dan in biddend opzien. Niets zo leuk en spannends als iets nieuws beginnen en leren. Daarbij, wie weet waar het je zal brengen?


​Voor als je nog niet besteld hebt...

Het zijn drukke weken aan het schrijversfront hier. Nog maar een kleine twee weken en dan komt mijn boek 'Iedermans ondergang' uit (zie onder) én daarnaast is deze week ook mijn eerste artikel geplaatst in 'het Zoeklicht'. 
​
​

​
Dit artikel draagt de titel 'Deug ik of niet?' Het gaat over de vraag wat of wie bepaalt of iets of iemand deugt. Het is dus geen fictie, maar een inhoudelijk artikel over over deze ethisch belangrijke vraag. Juist vandaag de dag immers nemen we elkaar steeds meer en steeds makkelijker de maat. 

Vanaf volgend jaar ben ik trouwens een van de vaste schrijvers van dit maandblad en mag ik vier keer een bijdrage leveren. Ik vind het een eer en ben blij dat ik deze weg mag gaan op mijn reis in mijn bediening achter de Heer aan.

​

Bestel hem op: iedermansondergang.com of tripleboeken.nl!

​Vandaag is mijn debuut 'Iedermans Ondergang' naar de drukker gegaan. Het is opnieuw een bijzonder moment in het proces van manuscript naar boek en grote volgende stap in mijn schrijversleven. Nu is het wachten tot het moment dat mijn eerste, door mijzelf geschreven boek het daglicht zal zien.

Er komt trouwens nogal wat bij kijken voordat je boek gedrukt kan worden. Denk aan de redactie van de tekst (een klus op zich), de opmaak, de vormgeving, de invulling van de achterflap, foto's van de auteur, het omslag en ga zo maar door. Allemaal dingen die je moet regelen, uitwerken en verzorgen. Gelukkig heb ik een geweldige uitgever in Theo die bij elke stap zijn expertise en hulp aanbiedt. Helemaal top. Als ik dit zelf had moeten doen, dan had ik het niet zo gekund.

Het gaat nu nog een paar weken duren voordat de druk klaar is. Ik zie uit naar dat magische moment dat ik mijn boek 'Iedermans Ondergang' vast mag houden. Ik kan haast niet wachten. Iedereen kan dan genieten van deze spannende thriller.

Wil jij dat ook? Kijk dan voor meer informatie op: iedermansondergang.com

Of bestel rechtstreeks het boek alvast door hier te klikken.

Het is nog even hard, hard werken, maar het komt eraan: de lancering van mijn eerste boek! 

Of kijk voor meer informatie op: iedermansondergang.com


​

Toen ik, na mijn laatste grote ziekenhuisopname, de stap heb gezet om meer te gaan schrijven heb ik dat ervaren als het begin van een reis; ik stapte een nieuwe weg op en mocht gaande die weg ontdekken waar die mij zou brengen. Dat begon bij de stap van het schrijven van echte verhalen in plaats van artikelen en non-fictie. Dat was voor het eerst in mijn volwassen leven en vooral in de nachtelijke uren als mijn ziekte mij uit de slaap hield, schreef ik van de dingen die er in mijn ziel en hart omgingen. Ik was daarover aanvankelijk, zoals zovelen die aan iets nieuws beginnen,  erg onzeker. Ik wist niet of ik dit wel kon, of ik het talent ervoor had? Toch zette ik door.

Nadat ik zo mijn eerste verhalen aan het papier had toevertrouwd, besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en mee te doen aan een schrijfwedstrijd. Dit was de volgende etappe van mijn reis; ik wilde kijken of mijn verhalen goed genoeg waren om met anderen te delen.
De wedstrijd die ik uitkoos werd door een uitgever georganiseerd. Deze wedstrijd zou uiteraard een winnaar kennen, maar daarnaast zou het verhaal van de winnaar gecombineerd worden met de beste overige verhalen van deelnemers tot een bundel. Ik heb nooit de verwachting gehad dat ik zou zou winnen. Het was tenslotte mijn allereerste verhaal. Dat was dan ook niet waarom ik meedeed. Ik wilde het simpelweg proberen en zou mijn deelname al als een totale triomf beschouwen als ik zou worden uitgekozen voor de bundel. Dat laatste gebeurde vervolgens ook. Ik heb dit als een enorme stimulans gezien om door te gaan en volgende stappen te zetten op mijn reis.

Ondertussen bleef ik nog steeds ook non-fictie schrijven, met name artikelen. Ik schreef vooral voor mijn web-site, maar durfde meer hooi op de vork te nemen en begon zo opnieuw aan een nieuwe etappe op mijn schrijversreis. Mede gestimuleerd door Deborah, stuurde ik enkele van mijn artikelen naar het grootste Nederlandse christelijke platform CIP.nl. Ook daar ging een deur open en werden mijn artikelen geplaatst. Ik vond het allemaal heel bijzonder.

Zo legde ik mij toe en bleef mij op beide vlakken ontplooien: ik bleef zowel non-fictie als fictie schrijven. Toen ik daarbij mijn eerste echte grote fictieve verhaal af had, heb ik die vervolgens laten lezen aan een paar mensen. Dat was een volgende grote stap op de reis. Een hele grote mag ik wel zeggen. Het voelde oprecht alsof ik mij in het diepst van mijn ziel liet kijken. Ik voelde me kwetsbaar, maar ik deed het toch en wachtte af. De reacties van degenen aan wie ik mijn grote verhaal, mijn manuscript zoals ik het zelf inmiddels noemde, liet lezen waren opbouwend en best positief. Het zette mij uiteindelijk aan tot de allergrootste stap tot nog toe, de volgende etappe: ik stuurde mijn manuscript naar twee uitgevers. 

Zoals de meesten van jullie wel zullen weten leidde dit tot het moment dat ik in december van vorig jaar tekende bij Triple, de uitgeverij die in november mijn eerste boek zal uitgeven: 'Iedermans ondergang.' Het is een enorme stap voorwaarts op de schrijversreis en hoe dichterbij het komt, hoe meer ik dat ook besef en hoe spannender het wordt. 

Nu is daar weer een nieuwe etappe bijgekomen, een volgende stap. Ik heb een paar artikelen aangeboden aan het maandblad 'het Zoeklicht' en deze zijn positief opgepakt. Mijn reis gaat zo door: ik ben namelijk een van de schrijvers van dit maandblad geworden. In november komt mijn eerste artikel in het blad, daarna zal ik het komend jaar ieder kwartaal een artikel aanleveren.

Ik wist toen ik tekende, dat er nog een hele weg ​wachtte voordat mijn boek in de winkels zou liggen. 
Een van de grootste klussen op die weg zou de redactie van mijn manuscript worden. Voor degenen die niet weten wat redactie is: het is het doornemen van je werk op taalfouten, onlogische verhaallijnen, niet-kloppende details, kromme zinnen, ingewikkelde formuleringen en meer van dat al.  ​Aangezien Triple een kleine uitgeverij is zou dit proces van redactie pas ergens na de zomer van 2020 van start kunnen gaan. Dat was de verwachting.

Nu kreeg ik een aantal weken geleden echter bericht van mijn uitgever dat de plannen waren gewijzigd. De redactie van mijn boek kon naar voren worden gehaald; we konden onmiddellijk beginnen.
Dit betekent daarmee ook dat mijn boek eerder uit gaat komen. Niet begin 2021, zoals ik eerder heb geschreven, maar de streefdatum is nu ergens in november 2020!

Ondertussen zijn we gestart met het doornemen van het complete manuscript en het verbeteren van zaken waar nodig. Het is nogal een klus omdat mijn boek best een dik boek wordt en dus veel tekst kent om door te spitten, maar het is ontzettend leuk om te doen en je ziet ook hoe de tekst van je verhaal opknapt en verbetert. 
Dan wil je natuurlijk een voorbeeld. Nou neem dit: in het eerste hoofdstuk schrijf ik over de plaats waar het verhaal zich (voor een groot deel) afspeelt. Ik had daar het woord 'bewoners' gebruikt voor de mensen die in deze plek wonen, maar dat moest natuurlijk 'inwoners' zijn. Dat zijn misschien details, maar ze maken wel het verschil voor een prettige leeservaring. 

Nu we zo aan het werk zijn en de tijd verstrijkt, zinkt bij mij in dat het moment dat mijn eerste boek echt het levenslicht zal zien in rap tempo dichterbij komt. Daarom wil ik jullie de komende maanden intensiever meenemen op weg naar november en daarbij ook zo af en toe alvast een tipje van de sluier oplichten van wat gaat komen. Hopelijk word je daar enthousiast van, want Iedermans Ondergang wordt een echt spannend en lezenswaardig verhaal (al zeg ik het zelf)!

​

Als je wilt schrijven, doe het dan!
 
Met het risico dat ik als een oosterse wijze klink die spreekt in raadselen, wil ik desalniettemin een inzicht met jullie delen. Klaar ervoor? Daar komt het:
 
Er is geen goed of fout. Er zijn alleen verschillen. Dat is volgens mij een van de essenties van wat kunst is. Ook de schrijfkunst.
 
Als ik het op mijn eigen creatieve uitingsvorm betrek, het schrijven, kun je dit terugzien in de vele verschillende soorten schrijvers die er zijn.
Zo heb je schrijvers die elk woord wikken en wegen. Zij bouwen hun zinnen als kanalen en over iedere volgend stukje dat moet worden aangelegd wordt nagedacht en elke nieuwe letter moet zorgvuldig overwogen worden en geplaatst, zodat alles precies klopt.
Er zijn ook schrijvers die schrijven als een waterval. Hun verhalen zijn machtige rivieren van woorden die donderend naar beneden storten op het al dan niet digitale papier en daar tot rust komen. Ikzelf reken mij tot de laatste categorie. Ik schrijf veel en snel; het verhaal is als ik schrijf, belangrijker dan de individuele woorden. Ik heb op zo’n moment het idee dat als ik niet schrijf wat er in mij opkomt, er iets niet goed gaat; dat ik dan de bron van ideeën, gedachten en woorden die ik heb aangeboord zal verliezen en afsluiten. Dat ‘het’ weer weg zal gaan, omdat ik er geen controle over heb. Het moet gebeuren, want nu is het er, nu drijft het mij. Ik voel dan hoe mijn ziel zich in dat schrijven laaft, want dat is wat schrijven voor mij doet. Schrijven is de plek waar de hitte van mijn pijn wordt geblust door het creëren. Er is troost en verwerking voor mijn verdriet en andere emoties in de woorden en als ik nu niet schrijf blijft de wond in mij altijd bloeden. Dat is het gevoel en dat gevoel is voortdrijvend sterk. Het is een positieve drang die mij vooruithelpt, want ik wil altijd voorwaarts, altijd door. Het moet en het moet tot het op is of de bevrediging zich heeft ingezet.
 
Een ander verschil in schrijvers zit hem in de creatie van de verhalen zelf. De ene schrijver werkt daarbij heel gestructureerd. Over details en wendingen in het plot wordt uitgebreid nagedacht. Alles wordt gepland en desnoods met aantekening op sticky notes overal bewaard en weergegeven. Hele strijdplannen worden geschreven om het verhaal al in kaart te brengen voordat er nog maar een woord geschreven is.
Anderen werken meer organisch. Dit type auteur woont net zo in het verhaal als hun lezers. Het verhaal is en leidt zijn eigen bestaan. De schrijver ontdekt het slechts en legt het bloot. Personages komen tot leven en bloeien op door over ze te schrijven, niet van tevoren. Ze krijgen diepgang en reliëf in het creatieve proces zelf. Net als de verhaallijnen die hun weg zoeken als de meanderende stroming van een natuurlijke beek.
Ikzelf bevind me ergens tussen deze twee uitersten, hoewel ik meer naar het tweede type dan naar het eerste neig. Ik schrijf vooral organisch, zonder al teveel van tevoren vastgelegde structuur. Maar geheel vrij ben ik ook niet; er is wel een raamwerk. Mijn stijl en werkwijze vergelijk ik in dit verband wel eens met een ouderwetse staande houten kapstok. Ik heb een ongeraffineerd idee van waar ik heen wil. Dit is de draagarm van de kapstok waar de hele constructie op leunt. Dit basisidee rust op mijn schrijverschap en talent dat het verankert op de grond en zorgt dat het niet omvalt. De haken aan mijn kapstok zijn de sleutelgebeurtenissen die moeten gaan plaatsvinden. Deze sleutelgebeurtenissen werk ik uit in een associatief denkproces waarin de essentie van creativiteit door mij heen stroomt. Dan ga ik schrijven en neemt het verhaal mij mee door zijn eigen realiteit heen. Het wonderlijke daarbij is dat het verhaal mij net zo vormt als ik het verhaal. Dat maakt schrijven tot welhaast een magische ervaring.
Een beeldhouwer zei ooit dat hij niet schiep, maar de steen zelf. De vorm zat er al in, hij hoefde het alleen nog maar bloot te leggen. Dat is precies wat ik op zo’n moment ook ervaar: ik voel me als een schatgraver, een ontdekkingsreiziger of een mijnwerker. Zoekend, reizend, delvend ontdek ik en leg ik bloot wat het daglicht moest zien.
 
Er zijn dus verschillende soorten schrijvers en verschillende manieren van schrijven en volgens mij is hierbij geen goed of fout. Ik schreef het al eerder. Wat werkt, dat werkt als het werkt voor jou. Het verschil geeft de kunst haar eigenheid. Laat je dus niet weerhouden door drempels, beren of bezwaren die je meent te zien. Als je wilt schrijven, doe het dan.
Creëren is een van de hoekstenen van menszijn, het behoort tot ons wezen en tot onze fundamenten. Wij zijn creatieve en scheppende wezens en daar zijn geen regels voor. Volg je hart.
De een bouwt dan een model van iets dat hij gezien heeft op zijn zolderkamer met hout en lijm en verf, een tweede schept en bouwt een veilig en stijlvol thuis, een derde ontwerpt en bedenkt praktische toepassingen en apparaten, een vierde schildert en geeft visueel weer, een vijfde creëert met smaak en textuur. Het punt is dat de mens schept; kunst, ambachtelijk werk en creativiteit behoren tot de kern van wat en wie we zijn.
 
Ik schrijf. En als jij ook wilt schrijven, doe het dan gewoon! Laat je niet weerhouden door wat dan ook. Er is geen juiste manier, geen standaard voor alles. Creëer en geniet, dat is wat belangrijk is. Simpelweg omdat het moet, omdat het niet anders kan.