Op mijn youtube-kanaal ('de dominee spreekt') heb ik een filmpje geplaatst van de doop van onze nieuwe zuster in de Heer, Hennie. Zij heeft afgelopen zondag de stap gezet en heeft daarin de zegen ervaren.
Ze kijkt dan ook dankbaar terug op een mooi en zegenrijk moment en wij met haar.

​Klik hier en geniet mee, dan wel na!

Zondag aanstaande hebben wij een doopdienst in onze gemeente. Er zal dan een zuster worden gedoopt die de wens heeft uitgesproken om haar Heer te volgen in het water van die doop.

​Doopdiensten zijn altijd bijzondere momenten, om bij te wonen, maar ook om als voorganger te mogen doen. Mensen dopen blijft heel speciaal, hoe vaak je het ook doet. 
De laatste tijd heb ik nogal eens gesprekken met mensen rond de doop. Zij willen dan van alles weten over onze manier van dopen en waarom? Ik verwijs ze dan meestal naar mijn website of youtube-kanaal om een filmpje te kijken, maar nu zondag kan iedereen het live meemaken!

Wil je daarom een keer bij een doop zijn? Kom dan zondag 26 mei naar de Baptistengemeente Delfzijl. We beginnen om 9:30 uur!

Hopelijk tot dan.

Op mijn youtube-kanaal heb ik de eerste avond van de Bijbelstudie-serie over de brief aan de Kolossenzen geplaatst. Deze eerste avond heeft donderdag 9 mei plaatsgevonden, maar is nu dus (terug) te kijken. Alle avonden die nog volgen, zullen in principe ook terug te kijken zijn. Dat is de planning en de opzet.
Deze avond is de eerste in de nieuwe serie van Bijbelstudies die we houden als Baptistengemeenten Appingedam en Delfzijl.
​
Klik hier om rechtstreeks naar het eerste deel van de eerste avond te gaan.

Aanstaande donderdag 23 mei hebben we onze tweede avond, aanvang 19:30 uur in het kerkgebouw van de Baptistengemeente Delfzijl. Je bent van harte welkom!

Vanmiddag zat ik in de auto te luisteren naar Groot Nieuws Radio. De presentator besprak een item over keurmerken op biologische producten en hoe daarmee gesjoemeld werd. Er werd vervolgens een mevrouw geïnterviewd die als deskundige de zaak kwam toelichten. Ik luisterde met een half oor terwijl ik wat suffend het enigszins monotone landschap aan mij voorbij liet gaan. De expert in kwestie gebruikte veel woorden en was vooral bezig om clichématig wat puntjes te maken over biologisch en gezond leven. Op een gegeven moment vertelde ze, haast terloops, dat het een opdracht was om als christen voor je lichaam te zorgen.

En toen ze dat zei, werd ik uit mijn suffende toestand getrokken. Ik begreep namelijk niet wat ze met deze opmerking bedoelde en probeerde het te vatten. Hoe ik het echter ook probeerde: ik kwam er niet uit. Met mijn medepassagier sprak ik hierover, maar ook hij wist er geen chocola van te maken.
Ik dacht vervolgens in stilte na. Had ik ergens in Gods Woord een gebod gemist? Stond het misschien in de Thora, ergens verstopt tussen de seksuele reinheidsvoorschriften en de beschrijvingen van de rituelen in de tabernakel en had ik er overheen gelezen de laatste keer dat ik er mee bezig was? Was het te vinden in een voor mij onbekende profetie in het Oude Testament? Stond het beschreven in een opdracht van Jezus in de Bergrede, die me even ontschoten was? Was het een verborgen allegorie uit Openbaring? 

Terwijl de expert doorkeuvelde bespeurde ik in mijzelf een steeds groter wordende ergernis, want hier werd achteloos iets gezegd dat kant noch wal raakte. Bijbels gezien is er, voor zover ik weet, geen opdracht als deze te vinden. Wat is volgens de Bijbel wel onze opdracht? God volgen en het evangelie van Jezus geloven, aannemen en uitdragen. Paulus zei het zo: 'oefen jezelf in een vroom leven. De oefening van het lichaam heeft wel enig nut, maar het nut van een vroom leven is grenzeloos, omdat het een belofte inhoudt voor dit leven en het leven dat komen zal.'

Let wel, ik zeg niet dat je niet voor jezelf mag zorgen, maar ik heb wel moeite met de moderne christelijke en met name evangelische tendens om allerlei maatschappelijke en wereldse trends een christelijk sausje te geven en zo de wereld van geloof binnen te brengen. Goed voor jezelf zorgen is immers meer en meer de nieuwe quasi-religie aan het worden in de wereld. Op sociale media en dergelijke gaat het om verantwoord eten, veel sporten, hardbody's kweken, mindfull leven, yoga, om in je kracht te staan en kijk mij eens gezond zijn. Ben je te dik? Dan ben je lui en zorg je niet goed voor jezelf. Ben je psychisch niet in evenwicht? Dan moet je mediteren, mindfullness in je leven toepassen, yoga beoefenen, dan moet je beter aarden en ga zo maar door. Je bent immers verantwoordelijk voor je eigen gezondheid en ook jouw leven en jouw fysiek zijn maakbaar. 

En dat wordt dan zo maar gekopieerd naar de kerk en het geloof. Maar iets met een geestelijk en christelijk sausje overgieten maakt het nog niet tot christelijk. Bovendien leidt het af van waar het werkelijk om gaat en maakt het ons heel snel wereldgelijkvormig. En je ziet het op zoveel vlakken terugkomen. Het magisch positief denken van de new-age bijvoorbeeld wordt breed geïmporteerd (denk maar aan slogans als 'kracht in je denken' en 'de kracht van positieve gedachten,' die door grote kerken en predikers worden uitgedragen). De gedachte van de maakbaarheid van geluk in het leven vinden we ook in onze christelijke wereld meer en meer terug (denk aan het welvaartsevangelie dat zegt: als je genoeg gelooft, komt de voorspoed naar je toe). Steeds weer duiken dit soort moderne trends op in de christelijke wereld, omdat iemand meent dat er een christelijk sausje overheen kan worden gegooid en dan is het opeens ook iets van ons. Dan is het ook onze plicht en opdracht, zoals op de radio gezegd werd, 'om voor ons lichaam te zorgen.' 

Ik zou er echter voor willen pleiten om vooral  zicht houden op de dingen die er werkelijk toe doen volgens Gods woord, de Bijbel, en ons niet te laten afleiden door al het andere. Wij zijn  op weg naar een eeuwig toekomst en hebben een nieuw leven door Jezus Christus onze Heer. We hebben hoop in hem en mogen dat uitdragen en vormgeven. En een mooi of gezond lichaam? Het is tijdelijk en vergankelijk. Hoe hard je ook je best doet, het gaat op een gegeven stuk en achteruit. Onvermijdelijk. Ooit maakt het zelfs plaats voor het eeuwige en dat is Bijbels gezien veel belangrijker.
Feitelijk houd ik hier een pleidooi voor gerichtheid op de hoofdzaken, zoals de Bijbel ze ons leert. Het moet niet gaan om bijzaken, het moet niet gaan om het importeren van werelds gedachtengoed, maar om God en wat hij vraagt. Dat is het belangrijkste, de rest is kaf onder het koren. Het is als een zuchtje wind dat je voelt, het kietelt even, maar het is daarna voor altijd verdwenen. Het is niet blijvend. Wat wel blijvend is, is wat God ons voorhoudt. Ik weet wel waar ik mee bezig wil zijn.

Veel christenen in de wereld weten wat vervolging is en lijden omdat je in Jezus gelooft. Je zou zelfs kunnen betogen dat de norm voor christenen door de eeuwen heen eerder vervolging en verdrukking is geweest, dan andersom. Veel van onze broeders en zusters zijn immers door de eeuwen verbrand, gekruisigd, gevierendeeld, voor de wilde beesten gegooid, in de gevangenis beland, als tweederangsburgers behandeld, verkracht, mishandeld, vernederd en ga zo maar door.
Wij in het westen van de 21e eeuw kennen die vervolging of verdrukking niet. Wij hebben alle vrijheid. Deze vrijheid is een groot goed en iets om God dagelijks voor te danken. Echter het maakt ook zacht en lauw.
 
Laat me dat uitleggen.
 
Als je in Nederland voor Jezus kiest kun je dat gerust naast allerlei andere zaken doen. Je kunt je leven blijven leven zoals ieder ander en kunt je jezelf in alle vrijheid ontplooien. Het kost je niks en het vraagt maar beperkt toewijding. Dat lijkt in niets op de situatie van onze broeders en zusters in de vervolging en verdrukking. Jezus volgen kan daar alleen als je echt bereid bent er volledig voor te gaan en je er alles voor over hebt, anders red je het simpelweg niet. Van ons wordt deze overgave niet gevraagd of geëist.
 
De vrijheid die wij hebben is dus een geweldig iets met een duistere keerzijde. Een keerzijde waar ik als voorganger in de loop van de jaren dat ik werk nu doe, toch vaak tegenaan loop. Want heel vaak heb ik mensen ontmoet die oprecht gelovig zijn, maar voor wie het geloof iets is naast al het andere dat hun bestaan de moeite waard maakt. Het is niet de essentie en kern waar ze alles voor over hebben. Maar wat als dat nou opeens anders wordt, wat dan? Zouden deze broeders en zusters dan staande blijven?
 
In mijn boek stel ik die vraag aan de hand van een fictieve situatie waarin precies dit gebeurt. En wat dan? Wat zou er dan gebeuren, wat zou er dan gevraagd worden?  
 
Wat zou jij doen als het moeilijk wordt?

Lees als je meer  wilt weten eens de stukjes onder het kopje 'schrijven.' Klik hier om daar naar toe te gaan.