Voor mijn boek 'Iedermans Ondergang' heb ik veel research gedaan naar het fenomeen van UFO's, of UAP's (Unidentified Aerial Phenomenon) zoals ze vandaag de dag ook worden genoemd. Ik ben gaandeweg dit onderzoek erachter gekomen dat dit geen zuivere koffie is. Daarmee zeg ik niets over de mogelijkheid van buitenaards leven, want dat is wat mij betreft een hele andere discussie. Ik zeg enkel dat datgene dat wij UFO's noemen en alles wat daarmee samenhangt, niet van het goede is. 

Dat zie je onmiddellijk als je je er ook maar enigszins in verdiept. Het hele veld van de 'ufologie' is doortrokken van New-Age denken en occultisme. Het kent allerlei verhalen, gebruiken en vormen die in weinig verschillen van seances en andere occulte manifestaties. Er wordt gebruikt meditatie onder drugsgebruik om 'ontmoetingen' met deze wezens te hebben en daarbij is soms zelfs ronduit sprake van bezetenheid. Dat is veelzeggend en mag ons daarin tot een grote waarschuwing dienen.

Ik heb daarom een artikel geschreven in 'het Zoeklicht' om daar aandacht voor te vragen. Ik deel mijn inzichten op dit vlak in de hoop dat het mag helpen om zelf een afweging te maken en op de goede weg te blijven. Het artikel staat in het Zoeklicht nr. 8 (augustus), dus ga dat lezen.

Gisteren bij de nabespreking van de preek, gaf een zuster aan dat ze zo blij was met het feit dat we als gemeente nu weer meer konden en mochten dan in de lange maanden daarvoor. Ze bekende dat ze de gemeente had gemist en dat het ook in haar geloof verschil had gemaakt; ze was lauwer geworden en minder sterk in haar geloof, juist omdat ze de broeders en zusters van haar gemeente niet meer zo vaak en intensief ontmoette.

En toen ze dat deelde herkende ik dat. Het afgelopen Corona-jaar is voor mij een tijd van moeite, spanningen en lijden geweest, maar het heeft ook een helder licht geworpen op een aantal zaken die zo mooi, bijzonder en belangrijk zijn. Dat besef is door alles des te meer versterkt. Ik denk, zo terugkijkend, dat velen van ons een aantal dingen veel te veel voor lief hebben genomen in ons geloofsleven, zeker ook in ons gemeentelijk leven. Het leek allemaal zo vanzelfsprekend, maar dat was het natuurlijk niet. Het samen kunnen komen met elkaar om God te ontmoeten en te verheerlijken in zang, muziek, gebed en in het openen van Gods Woord, de Bijbel is een van de grote en belangrijkste zegeningen van geloven.
 
En nu dat weer kan besef je pas hoe mooi dat is, hoe waardevol en... hoe gezegend we zijn dat we dit in ons land in vrijheid kunnen doen! God zegent ons rijkelijk. Hij is er voor ons, want wat hebben we elkaar nodig. Het is mijn bede dat we de komende jaren daar nog lang en uitgebreid van kunnen en mogen genieten. Dat we ons daarvan bewust blijven hoe bijzonder dat is en hoe rijk we gezegend zijn. Zo dat we de zegen ontvangen en groeien in ons persoonlijk en gezamenlijk geloof naar de wil van onze Heer.

​