Het verdriet van de dominee

Over het algemeen ben ik geen droevig mens. Mensen die mij goed kennen weten dat ik in mijn diepste aard vrolijk ben en over het algemeen lichtvoetig in het leven sta. Toch zijn er wel dingen waar ik verdrietig van kan worden, ook als voorganger.

Een van die dingen waar ik verdrietig van word is als ik mensen niet kan bereiken, terwijl ik weet wat goed zou zijn in een bepaalde situatie. Dat doet mij pijn. Ik zou dan zo graag anders willen voor iemand, maar ik weet tegelijkertijd dat ik geen mensenharten kan veranderen en dat als iemand niet wil er niets mogelijk is. Alleen de Heer is daartoe in staat. Hij kan meer dan ik ooit kan hopen te bereiken. Maar Hij gaat alleen daar waar wij Hem toelaten. De Heer is geen arrestatieteam, dief of hooligan die zomaar ergens binnendringt zonder dat Hij gewenst is. De Heer werkt waar wij Hem de deur openen.

En soms maak ik dingen mee, ook in de gemeenschap van geloof, waarvan ik denk: dit kan echt anders worden, gaan en zijn. Als mensen zich totaal durven overgeven aan Jezus en luisteren naar Hem. Als ze Hem en zijn Geest echt de ruimte geven. Maar dat doen ze dan niet. En de gevolgen zijn dan vrijwel altijd desastreus. Relaties gaan stuk, mensen lopen vast, onrust ontstaat, gemeentes vallen uiteen in partijen. Kortom zonden hebben en krijgen hun desastreuze uitwerkingen.

En daar kan ik intens verdrietig van worden, want het is niet nodig. Tegelijkertijd is het zo destructief. Immers dit soort ellende komt nooit alleen. Het treft degene die het aangaat, maar ook de mensen om hem of haar heen. En daarom zie ik dit ook echt als een aanval van het kwaad met het doel te vernietigen en verbittering en verwijdering te voeden. 

En toch geloof ik dat ondanks dat Jezus doorgaat en niet loslaat. Hij staat aan de deur en Hij klopt aan. En let daarbij op dat deze uitspraak uit Openbaring 3 niet gedaan wordt naar ongelovigen! Jezus zegt dit daar tegen een gemeente, tegen een gemeenschap van mensen die Hem kennen. Dat vind ik altijd zo tekenend!

Ik hoop dat wij in die spiegel durven kijken, want waar Jezus buiten staat wordt niemand beter. Ik blijf ervoor bidden en in geloven! Ondanks dat ik soms verdrietig ben.