In onze gemeente hebben we al een aantal jaren jeugddiensten. Dit zijn diensten die eens per zoveel weken gehouden worden door het seizoen heen speciaal voor jongeren (en zij die zich jong voelen, zeg maar). Ieder seizoen heeft zo'n serie diensten een terugkerend thema. Dit jaar is dat: Get in Shape!
​

​Zondag aanstaande is er weer zo'n samenkomst en zoals je hierboven kan zien mag ik daarin voorgaan. 

Deze jeugddiensten zijn heel bijzonder, omdat het een samenwerking is van verschillende christenen uit verschillende kerken, van verschillende leeftijden, uit verschillende plekken en met verschillende achtergronden. Ik vind het zeer inspirerend om te zien hoe zij samen werken en iedere keer weer een dienst als dit maken. Het is een getuigenis in zichzelf.
Ook vind ik het heel fijn dat ik het Woord mag brengen zondagavond. Ik ben, sinds ik in 2018 in het ziekenhuis heb gelegen, niet meer 's avonds voorgegaan. Het is voor mij dus extra spannend komende zondag om te ontdekken hoe het gaat. Toch ga ik in vertrouwen op de Heer. Hij zal mij leiden. 

Misschien kom ik je zondagavond tegen in ons kerkgebouw tijdens de dienst. Ik hoop het wel!
​We beginnen om 19:00 uur en ook jij bent van harte welkom.

Er zijn veel mooie kanten aan het werk van voorganger, maar doopdiensten mogen leiden en vooral het dopen zelf, vind ik echt heel fijn, mooi en speciaal. Daarom was het opnieuw weer heel bijzonder om 22 september br. Danny te mogen dopen in het midden van de gemeente. 

Als je er zelf bij bent geweest, dan weet je uit eigen ervaring hoe bijzonder en mooi de dienst was. Wellicht denk je er nog wel eens aan en wil je het wel eens terugzien. Of misschien ben je heel benieuwd hoe het was, zonder dat je het zelf meegemaakt hebt? 
Nou, dan kun je het terugkijken! Ik heb het filmpje van de doop geplaatst op mijn Youtube-kanaal de dominee spreekt. Klik op het logo om daarheen te gaan.
​

Soms is het fijn om er even een dagje tussenuit te gaan en even wat anders te zien en te horen. Een beetje bijtanken en inspiratie opdoen. Afgelopen vrijdag had ik zo'n dag. Ik ging met een broeder uit de gemeente naar de viering van honderd jaar Zoeklicht om daar naar de theoloog, voorganger en spreker John Piper te luisteren. Zelf vind ik dit een van de grote en meest inspirerende sprekers van onze tijd en ik had nog nooit het genoegen gehad om hem live te horen.

​
De kern van wat ​John Piper besprak was de fundamentele betekenis van de vreugde van het geloof. Hij stelde dat het kennen van de Heer tot zo'n grote vreugde in je leven mag leiden, dat het al het andere overstemt. Hoe mooi de rest ook, God, geloof en Christus zijn oneindig groter. 

Die gedachte zette aan het denken. Tenminste mij dan. Als ik heel eerlijk ben, moet ik namelijk bekennen dat ik de laatste weken merkte dat mijn aandacht en tijd meer en meer uitgingen naar allerlei zaken die niet altijd direct met mijn geloof en mijn relatie met mijn Heer, te maken hadden. Niet dat dit nou meteen zondige zaken betrof, maar wel dat het mij afleidde. Ik merkte dat in mijn persoonlijk (geloofs)leven en overdacht wat ik daar van vond. Toen ik vrijdagochtend de deur uitging op weg naar Apeldoorn, was mijn vraag dan ook of ik dit wel zo moest doen en of ik dit zo wilde? Was ik hier tevreden mee? Of moest het anders?
De toespraak van John Piper kwam daarom voor mij op het juiste moment. Het was op dat moment een bevestiging van waar ik zelf  al toe neigde en het heeft me geholpen om (opnieuw weer) keuzes te maken. Ik ben daar blij en dankbaar voor, want ik zie daarin de hand van mijn Heer. Het moest zo gaan, ik moest dit horen en was ik niet gegaan dan had ik dit nooit zo meegekregen.

En vanuit die gedachte, neem ik in dit blog de vrijmoedigheid om dat ook bij jullie neer te leggen. Soms is het goed om je uit te strekken naar ontspanning en even wat anders. Het is goed om bezig te zijn, vooral ook voor de Heer, maar juist in de momenten dat de boog niet zo gespannen staat, kan God soms tot ons spreken op een manier die we anders niet zouden ervaren. En dat is waardevol. 
Want hoeveel van ons zijn niet opgevoed met de gedachte dat je altijd bezig moet zijn, dat luiheid een ondeugd is. Zoals het oude spreekwoord zegt: 'ledigheid is des duivels oorkussen.' En dat is een waarheid, als je bijvoorbeeld alleen maar passief bent, of aards lui. In dat geval is dat inderdaad onwenselijk, maar... juist voor hen die in de dienst van de Heer staan is de ervaring van er even uit zijn, even bijtanken, heel belangrijk. ​