De eeuwigdurende knuffel.

Er is een broeder in mijn gemeente die mij soms door middel van een knuffel bedankt voor een mooie dienst met een preek die hem in het bijzonder aansprak.

Toen ik veertig werd kreeg ik van deze broeder een berenknuffel ingepakt en wel. 

De broeder vertelde me daar toen bij dat dit de eeuwigdurende knuffel was, die hij voor alle keren dat hij geraakt was en zou geraakt worden op deze manier gaf. En nog steeds komt hij zo af en toe na de dienst naar mij toe en wijst hij op de eeuwigdurende knuffel.

Inmiddels staat de knuffel op mijn werkkamer en iedere keer als ik achteromkijk vanaf mijn bureau, dan zie ik hem staan. Zo ook laatst toen ik in de Bijbel dit las: 'mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij. Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. Wat mijn Vader mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven, en de Vader ik zijn één (Johannes 10: 27-30).'

Ik keek vervolgens achterom en zag de eeuwigdurende knuffel. Het schoot toen opeens door mij heen dat hier in Johannes 10 ook sprake is van een soort van eeuwigdurende knuffel; een eeuwigdurende knuffel van de Heer dan wel te verstaan. Want er staat dat wij in zijn handen geborgen zijn, dat hij ons omsluit, dat wij, wat er ook gebeurt, veilig zijn in de handen van de Vader en de Zoon.

Wat een bijzondere God hebben wij!