Een doopverhaal

​Vanaf de zijkant keek hij naar het water. De dominee wenkte hem om te komen.
‘Is het warm?’ Vroeg hij de koster naast hem.
‘Ja, ik heb vanmorgen voor de dienst de temperatuur gecheckt. Geniet ervan.’ Hij gaf hem een knipoog en glimlachte vriendelijk.
Marko stapte daarop voorzichtig het water in. Hij voelde hoe zijn blote voeten en daarna de onderkant van zijn doopjurk nat werden. Het water had inderdaad een aangename temperatuur. Nu zou het gebeuren: hij zou gedoopt worden. In zijn hoofd flitste alles wat de afgelopen maanden was gebeurd voorbij. Hoe hij op een avond Gods aanwezigheid had ervaren, toen hij voor de zoveelste keer God had gezocht in gebed. Hij was in de weken ervoor gaan bidden, zoals zijn oma hem dat geleerd had. Eerst was er niets gebeurd maar ineens, die avond, was dat anders geworden en liet God zich zien. Het was een fijne en heel bijzondere ervaring, maar hij wist tegelijkertijd niet wat hij ermee aan moest. Zoveel liefde en zoveel rust kende hij niet. Het voelde overweldigend.
Daarna was hij op zoek gegaan naar verklaringen en antwoorden. Via vrienden was hij in de kerk beland. In deze kerk waar hij nu werd gedoopt. Hij had zoveel geleerd en nog zoveel meer ontdekt en ervaren sindsdien. En nu zou dat allemaal samenkomen in de doop. Hij zou in het water ondergaan en daarin symbolisch begraven worden met Jezus; hij zou het oude leven zonder God achterlaten en zich overgeven. Als hij omhoogkwam uit het water, stond hij op tot een nieuw leven. Een nieuw leven met en een nieuw hart door de kracht van zijn Heer die als eerste uit de dood was opgestaan. Dat was ook zijn verlangen, want sinds Jezus zijn Heer was had er een ommekeer in zijn leven plaatsgevonden. Een verandering die vandaag uitgedrukt werd in deze publieke belijdenis van zijn geloof, in deze stap van gehoorzaamheid. Hij was zo blij dat hij een glimlach op zijn gezicht niet kon onderdrukken.
De dominee glimlachte vriendelijk terug naar hem. Terwijl Marko naast hem tot aan zijn middel in het water stond, sprak zijn voorganger de gemeente toe: ‘lieve mensen, wat wij vandaag gaan doen is iets dat gelovigen al eeuwen en eeuwen doen. De Bijbel leert het ons. Als je gelooft dat Jezus de Heer is en als je een persoonlijke relatie met hem hebt, mag je gedoopt worden op dat geloof. Daar worden we toe uitgenodigd. Marko heeft de waarheid van het geloof ontdekt en zet vandaag de stap die daarbij hoort. Hij legt daarmee het patroon van het nieuwe leven: het oude laat hij achter, want het nieuwe is gekomen.’
Daarna wenkte hij Marko. Die nam zijn plek in voor de voorganger, precies zoals ze hadden geoefend. Hij kruiste zijn handen voor zijn borst.
‘Marko van der Broek’, sprak de dominee, ‘op belijdenis van je geloof, dopen wij jou in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.’
Daarna ging hij achterover. Terwijl het water zich sloot zong zijn hart. Toen hij helemaal onder was sprak hij vanuit zijn binnenste tot God en zei: ‘hier ben ik Heer. Ik geef mijn leven aan u.’ Hij voelde op dat moment Gods liefde hem raken. Hij voelde hoe Jezus naar hem toekwam en hem antwoordde. Diepe vreugde vulde zijn ziel. Daarna kwam hij alweer omhoog. Terwijl het water van hem afdroop en hij een hand over zijn gezicht haalde om zijn ogen watervrij te maken, sprak de dominee hem zacht toe: ‘gefeliciteerd mijn broeder.’
Toen begon de gemeente klappen. Iemand riep: ‘prijs de Heer.’ En Marko dacht: ‘amen.’ Het oude was voorbij, het nieuwe was begonnen.
 
Dit is een fictief verhaal. Elke overeenkomst met de werkelijkheid berust op mijn ervaringen als voorganger en louter toeval.