Een gedicht bij de doop

De dopelingen die zondag gedoopt gaan worden hebben mij een gedicht gegeven dat morgen in de doopdienst voorgelezen wordt. Het is een gedicht dat vertelt waarom voor hen deze stap zo belangrijk is en welk geloof daarachter zit. 

Dit is de tekst:

Wij mogen vandaag hier ons geloof belijden,
en in de doop is God zo heel nabij.
Hij wil zijn handen om ons leven vouwen,
zijn boog omspant zijn kinderen, u en mij.

Nu mogen jullie mijn getuigen wezen,
en aan de wereld het vertellen gaan.
Laat iedereen het aan je mogen merken:
ik durf het leven met mijn Heiland aan.

Want ik blijf immers met je, alle dagen.
En wil je dragen door het leven heen.
Je mag vertrouwen op mijn hulp en bijstand,
want nooit laat ik mijn kinderen hier alleen.

Wil maar vertrouwend gaan, de weg die ik bepaald heb,
al blijft er in elk mensenleven strijd.
Mijn liefde blijft je elke dag omringen,
laat dat de kracht zijn, van 't geloof dat je belijdt.

En dat is waarom er morgen gedoopt gaat worden; om dit geloof en dat vertrouwen.
Toch wil ik in dit stukje ook de vrijmoedigheid nemen om dit gedicht jou voor te leggen. Lees het nog eens aandachtig door, vraag je af hoe jij hierin staat en als jij dit net zo ervaart als dat het hier staat, wat doe jij daar dan mee? Ga jij ook vertrouwend op de weg die God bepaald heeft, omdat hij met je is alle dagen door het leven heen? Of zijn er ondanks dit toch belemmeringen? En als dat zo is, waarom is dat dan? Heb je vragen, praktische bezwaren, belemmeringen?

Dit gedicht stelt ons voor de uitdaging: durf dit allemaal bij de Heer te brengen en je door alles heen toch aan God over te geven! Ik hoop dat we dit zullen doen en dat dat ons kracht zal geven, dat het bepalend zal zijn voor de keuzes die wij maken en ons elke dag doet zeggen: 'ja, ik durf het leven met mijn Heiland aan.'