Hart voor je plek

Om 10:00 uur loop ik het kerkgebouw in. Ik hoor het geroezemoes al van achter de deur naar het kleinste hokje in ons gebouw komen. Gelukkig, ze zijn er. Ik stap naar binnen en zie ze zitten: mijn broeders en zusters met wie ik het afgelopen seizoen straatevangelisatie heb mogen doen voor de Bus of Joy. Daar zitten Jelly en Siebe die lid zijn bij de GKV, maar kerken bij de Pinkstergemeente, daar zitten Roeli en Deborah die net als ik naar de Baptistenkerk gaan, daar zit Harnold die net gedoopt is in zijn Pinkstergemeente, daar zitten Gerda en Henk die bij de plaatselijke CGK kerken, daar zit Geert van Stichting Gave en daar zit Nico die voorganger is van de GKV in onze plaats. 

Terwijl ik iedereen groet schiet het door mijn hoofd hoe een bont gezelschap het is. Wie had dat gedacht? Er schiet mij een Bijbelse term door het hoofd, 'de kerk van Delfzijl', en ik moet denken aan de brieven van Jezus in Openbaring 2 & 3 en aan de brieven van het Nieuwe Testament die niet gericht zijn aan kerkgenootschappen, maar vaak aan de gemeenten, de kerken van plaatsen, aan de gelovigen van een stad als Rome of Efeze. 'De kerk van Delfzijl', dat is wat we vanochtend in dit zaaltje zijn, een stuk van de gemeente van Jezus in onze stad. 

Dat is hoe het ik het ervaar en hoe ik het ook heb ervaren het afgelopen seizoen om met deze broeders en zusters samen te werken in het evangelisatieproject waarover we willen vergaderen. Ja, er zijn verschillen en die vlak ik ook niet uit, maar als je samen in de frontlinie staat en probeert mensen te bereiken met de goede boodschap van Jezus, dan verbindt dat, dan verbroedert dat. Dat is toch opvallend. Misschien is het wel zo dat als we samen voor Jezus strijden, samen staan in zijn wijngaard en zijn Koninkrijk, de Geest ons inderdaad elkaar laat verstaan.

Geert neemt ondertussen het woord en we stellen onszelf de vraag: hoe verder nu dit project officieel ten einde is gekomen? Eigenlijk zijn de meningen daarover gelijk. We hebben allemaal de zegen ervaren en willen verder met elkaar en met het project. We willen verder met de verkondiging van het evangelie in Delfzijl. Er is enthousiasme, je proeft het, omdat we Christus in elkaar herkennen.

De gemeente van Delfzijl, de kerk in onze plek... op momenten als gisterochtend ervaar ik dat en heb ik er vertrouwen in. Er groeit dan bij mij de hoop dat er zo ontzettend veel moois mogelijk is, want God wil Delfzijl bereiken. Er is zoveel leegte en ellende om ons heen. En Hij kijkt naar zijn kinderen, zijn grondpersoneel, om dat mogelijk te maken. Samen in de Naam van Jezus.