Het doel van mijn leven?

Veel mensen lopen rond met de vraag naar het doel van hun leven. Waarom ben ik hier? Wat is de zin van de dingen? Wat moet ik met mijn leven doen? Is het voor mij alleen, of is er een hoger doel?

Wat misschien wel opvallend en onverwachts is, is dat ook christenen met deze vragen rondlopen. Opvallend, omdat de Bijbel ons leert dat er een doel is voor de mens en dat is met God verzoend worden door het offer van Jezus Christus. Door Jezus' dood en opstanding kind van God zijn en bij zijn gezin horen en met God onderweg zijn in een levende relatie, daar draait het om. 
Toch zijn er vele van Gods kinderen die meer zouden willen. Ze kijken dan naar anderen en zien hoe een broeder of zuster de Heer dient met het geven van preken, met getuigen van het geloof waar en hoe dan ook maar, met zang en muziek op het podium, in de pastorale aandacht voor broeders en zusters, in de raad van oudsten, etc. etc. En ze denken dan: 'had ik dat ook maar. Kon ik dat ook maar.' Ze denken dan dat ze hun doel missen, omdat ze niet als die ander zijn.
Of ze vinden van zichzelf dat ze meer zouden moeten kunnen en doen dan ze nu doen. Ze vinden diep van binnen ergens dat ze niet goed genoeg zijn. Dat ze zelf toch ook wel wat zouden moeten om bij God te mogen horen en zeker van hun verlossing te kunnen zijn. 

Maar als we dat denken dan vergeten we de basis van ons geloof: ons doel is verlossing vinden in Christus. Dat is alles wat belangrijk is. Al het andere vloeit daaruit voort, maar is niet het doel in zichzelf. 
Kijk daarom niet naar anderen en wat die doen of kunnen, denk niet dat je zelf iets zou moeten toevoegen of ondernemen om bij God te kunnen en mogen horen en om zekerheid van je geloof te hebben. 
Geloof en heb vertrouwen in deze waarheid: God wil een relatie met ons en wij zijn gemaakt om een relatie met hem te hebben. Dat is het doel en door Jezus is dit mogelijk geworden. Zoals Augustinus de kerkvader al schreef: 'de gedachte aan u raakt een mens zo diep, dat hij pas tevreden kan zijn als hij u prijst, omdat u ons voor uzelf hebt geschapen; en ons hart is onrustig totdat het rust vind in u.'