Ik was bij een oudere broeder op bezoek die in de laatste fase van zijn leven was aanbeland. We spraken over zijn toestand en wat er nog zou komen. Hij gaf aan dat hij het allemaal op zich af zou laten komen. Hij was op hoge leeftijd en zijn leven was geweest, nu was het wachten op wat ging komen.
Het mooiste daarbij was dat hij aangaf dat de wetenschap dat hij naar huis zou gaan hem kracht en troost gaf. Waar zou hij zich druk over maken? 'Als het zover is, dan staat Jezus op mij te wachten. Dan ga ik naar huis.' En dat getuigenis wil ik met jullie delen. Wij leven vaak jachtig en haasten ons door het leven, terwijl we druk zijn met van alles en nog wat. Maar dit is slechts tijdelijk en dat moeten we niet vergeten. Hoe het ook is hier, of het nu mooi is of verschrikkelijk zwaar en moeilijk, we hebben een uitzicht en een uitkomst: we gaan ooit naar huis! Wij zijn vreemdelingen hier, bijwoners zoals een oude Bijbelvertaling het zegt. Wij horen elders. En dat mag uitzicht geven en onze hoop zijn, want dat thuis is het beste thuis. Daar zijn wij in het paradijs en zullen we niet meer gebukt gaan onder de aardse gebrokenheid. Daar zien wij Jezus. 'De toekomst is zeker, ja eindeloos goed. Als ik eens moet sterven, als ik u ontmoet, dan droogt u mijn tranen, u noemt zelfs mijn naam. U blijft mij Jezus, laat mij niet gaan.' Uit een lied van Sela, dat hier te luisteren is.
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Roelof HamTheoloog, voorganger en auteur. Archieven
Juni 2023
|