Lijnen uitzetten

Voorganger zijn betekent lijnen uitzetten in je gemeente, zodat de gemeente die je dient ook goed kan functioneren in haar opdracht om plaatselijk een stukje Lichaam van de Heer te zijn. Dat is onderdeel van je werk en je bediening. Persoonlijk ervaar ik dat ook zo: God vraagt dat van mij in mijn roeping. Het is immers de opdracht van een voorganger om te zorgen dat de gemeente waarin gediend wordt, haar opdracht kan vormgeven en haar werk kan doen. Je kunt niet alles zelf en dat moet je ook niet willen: de gemeente is de plek waar Christus woont en werkt en zeker wij als baptisten staan daarin voor het priesterschap van alle gelovigen.

Ik neem dit deel van mijn bediening dan ook heel serieus. Ik ben absoluut geen voorganger die wat dat betreft alle touwtjes in handen wil houden; ik geloof in de kracht van de gemeenschap van geloof. Ik ben ervan overtuigd dat de gemeente op zichzelf moet kunnen functioneren en daarbij niet afhankelijk moet zijn van één iemand, dan wel een klein groepje personen. De structuren moeten zo zijn dat men het samen kan doen.
Dat is een voortdurende uitdaging, want daar ben je nooit mee klaar: steeds weer is het nodig om daar naar te kijken. Immers tijden veranderen, mensen veranderen, de samenstelling van de gemeente verandert, de omstandigheden veranderen en wat gevraagd wordt verandert. En heb je het een staan, dan dient het ander zich weer aan. Zo gaat dat.

Deze week is een week waarin dit  heel duidelijk naar voren komt. Ik heb bijvoorbeeld een vergadering over hoe we het evangelisatie-werk van onze gemeente willen vormgeven in onze omgeving, heel concreet toegespitst op een groot evenement voor de zomer aan. Ook heb ik een overleg ter voorbereiding op een ochtend over de structuur van de gemeente in onderling pastoraat en het omzien naar elkaar, alsmede de structuren in het raadswerk. En to slot ben ik deze week bezig, samen met anderen, om lijnen uit te zetten voor de komende Paasdagen in een nieuwe interkerkelijke activiteit. 

Lijnen uitzetten, zodat de gemeente kan functioneren dus. Het is een onderdeel van mijn werk dat ik persoonlijk heel leuk vind om te doen. Het is creatief, het is visionair  en dat is iets dat goed bij mij past. Daarbij heb ik gemerkt: als je dit goed weet vorm te geven, dan komt de gemeente tot bloei en leidt het tot geestelijke groei en verdieping in je eigen stukje van het Lichaam van de Heer. En dat is misschien nog wel het mooiste om te mogen zien gebeuren.