Op de schouders van reuzen

Even delen.

Ik geloof en ervaar als voorganger dat de wereld om ons heen in hoog tempo haar verdraagzaamheid voor bijbelgetrouwe christenen aan het verliezen is. Je mag tegenwoordig alles zijn, zo lijkt het wel, behalve dat. En heel eerlijk, dat benauwd wel eens. Ik heb in 2018 ‘Iedermans Ondergang’ geschreven waarin ik de vraag stelde: wat doe jij als het moeilijk wordt in je geloof? Toen was dat een vraag die voor mijn gevoel zuiver hypothetisch was. Een vraag om ons aan het denken te zetten over de waarde van ons geloof. En hoe lang is dat nou geleden? Nog maar vier jaar en toch krijg ik steeds meer het gevoel dat het een vraag is die meer en meer voor deze tijd geldt, die heel actief ook aan ons wordt gesteld door de wereld om ons heen. 

Ik probeer in dit alles met moed en vertrouwen te gaan. Vertrouwen in de Heer, zijn evangelie en zijn kracht. In de overtuiging dat Jezus Verlosser en Heer is, de Zoon van God. Dat zijn goede boodschap een reddende kracht van God is voor iedereen die in Hem wil geloven. Dat de Bijbel waar is en dat ik daaruit wil leven. Maar soms maak ik me desondanks zorgen. Zorgen om de toekomst, zorgen om mijn kinderen (die beide God volgen, waar ik de Heer zo dankbaar voor ben, maar die dat in deze wereld en tijd doen) en zorgen om wat ons als gelovigen in Nederland te wachten staat de komende tijd. 

Hoe mooi is het dan dat je mag beseffen dat we onderdeel zijn van iets dat veel groter is dan onszelf. Ik had zo’n momentje toen ik voor studie in Gods Woord het commentaar van Swete uit de kast pakte over Openbaring. Ik sloeg het boek open en zag op de eerste bladzijde met potlood de letters ‘J. J. De Heer’ staan. Ik werd even stil. Ik heb dit commentaar namelijk gekregen van een oud-voorganger die ook ooit directeur is geweest van Het Zoeklicht. Zou dit commentaar dan nog van Johannes de Heer zijn geweest? Het zou kunnen. Swete schreef zijn commentaar aan het begin van de twintigste eeuw, het boek dat ik heb is een druk van 1908 en broeder De Heer (wellicht Johannes) heeft het ooit voor 25 gulden bij Broese gekocht zo staat te lezen op dezelfde bladzijde. 
Hoe dan ook, het commentaar deed me beseffen dat we inderdaad onderdeel uitmaken van iets groters. Dat ik als voorganger, maar wij allemaal als christenen, staan op de schouders van reuzen van de eeuwen her, van de Kerk van alle tijden. En die kerk werd met haar leden ook belachelijk gemaakt, bespot, beschimpt en soms zelfs vervolgd en verdrukt. Maar de Heer was haar kracht en Heer. Hij heeft haar bewaard en zelfs laten bloeien!

En vandaag staan wij aan het front en mogen wij de strijd voor het evangelie voeren, totdat wij door Hem worden thuisgehaald. De omstandigheden waarin we dit doen zijn niet aan ons om te bepalen. Wij mogen simpelweg in vertrouwen gaan, in de wetenschap dat ons niets vreemds overkomt. Wij gaan de weg van Christus die lijdend door de wereld ging, om haar te laten zien dat God van hen houdt en hen wil redden, net als allen voor ons. Wat een voorrecht eigenlijk en wat geweldig dat die Jezus leeft, dat Hij ons bemoedigt en nabij is.

Soms mag je een knipoogje van God krijgen. Even delen zeg maar.
​