Opdragen

Aanstaande zondag hebben wij het opdragen van een klein jongetje in onze gemeente.  De ouders zullen met hun zoontje komen om een zegen te vragen van de Heer. Nou zullen er lezers zijn voor wie het opdragen van een kindje bekende kost is, maar er zullen wellicht ook lezers zijn die hiermee niet vertrouwd zijn. Wellicht leeft de gedachte dat dit opdragen een vervanging is voor de baby-doop, die in sommige andere gemeentes wordt gepraktiseerd. Dat is echter niet zo. 

Wij dragen baby's namelijk op om daarmee drie dingen uit te drukken. Ten eerste willen wij onze dankbaarheid naar God tonen, samen met de ouders, voor het nieuwe leven dat gegeven is. Daarnaast willen we het kind 'welkom heten' in onze gemeenschap en zo aangeven dat we het opnemen en zorg willen dragen voor ons deel van de (geloofs)opvoeding. Tenslotte en misschien wel het belangrijkste, willen we een zegen vragen: een zegen voor het kindje zelf, maar ook voor zijn of haar ouders. Dat zij het kindje met liefde in geloof zullen opvoeden en daar de wijsheid voor zullen krijgen en dat het kindje de zegen van de Heer in zijn of haar leven mag ontvangen. Dat ook dat kleine mensje mag ontdekken dat er een Heer is, een God die met je een relatie wil en met wie je het leven aan kunt gaan. 

Dat is dus iets anders dan het besprenken van zuigelingen en de betekenis die daarachter zit. De hele (doop)theologie die daarmee gepaard gaat, komt bij ons niet terug. Wij geloven in de doop op bewust geloof en een zuigeling kan geen bewust geloof hebben, daarom vind je dit dan ook niet. Dat uit onderzoek blijkt dat veel ouders in andere gemeenschappen met dezelfde motieven als hierboven beschreven hun baby's laten dopen, doet daar niets aan af. 

Bij ons is het opdragen dan ook waardevol, maar niet meer dan dat. We kennen er geen speciale waarde of status aan toe en maken er ook niet iets groots van.

Voor mij als voorganger maakt het opdragen mij iedere keer weer opnieuw duidelijk hoe belangrijk een gemeenschap is, ook in de opvoeding van kinderen. Daarnaast toont het opnieuw aan, zoals ik al vaker hier geschreven heb, dat voorganger zijn een geweldig divers beroep is. Je gaat met mensen mee van geboorte tot sterven en alles er tussenin. 
​Je bouwt ook echt wat mensen op als je zo samen in een gemeente de weg van het leven en geloof gaat. Neem nou het echtpaar dat hun kindje zondag laat opdragen: ik heb hen mogen dopen en hen mogen trouwen. Nu mag ik hun kindje opdragen. Hoe geweldig is dat!

Wil je zelf het opdragen zien en de dienst meemaken? Zondag 9:30 uur begint de dienst in ons kerkgebouw in het centrum van Delfzijl, direct naast het politiebureau.