Selectieve verontwaardiging.

Onze positie als mensen bepaalt onze blik op dingen. Dat is een gegeven. Daar zal niemand zich over verbazen. Dat is ook waar de hele discussie over zogenaamd nep-nieuws voor een deel op is terug te voeren. Vanuit een bepaalde visie zie je bepaalde dingen wel en andere dingen niet; je visie kleurt je wereld. 

Een goed voorbeeld daarvan is de selectieve verontwaardiging in sommige kringen omtrent de opkomst van president Trump. Hij is de gekozen president van de VS en doet tot nog toe niet meer en niet minder dat wat hij beloofd heeft in zijn verkiezingscampagne (wat op zich iets is waar andere politici trouwens een voorbeeld aan kunnen nemen). Ik zie persoonlijk daarin op zich nog geen reden tot protest.
Maar goed, anderen wel en die hebben het recht om dat kenbaar te maken middels bijvoorbeeld demonstraties. En dat je dat doet als burger van de VS die tegen Trump en zijn presidentschap is, is dan nog tot daaraan toe, maar dat er mensen in Europa en zelfs in Nederland zich hierom druk maken, is  een goed voorbeeld van selectieve verontwaardiging.
'Ja, maar Trump is slecht voor de rechten van de vrouw,' zo klinkt het. Maar wat heeft hij dan als president tot nog toe gedaan dat de rechten van de vrouw aantast? Ja, hij is een lompe hork, die opschept over het kunnen en willen grijpen van vrouwen bij hun genitaliën, maar als president heeft hij nog geen enkele actie tegen de rechten van vrouwen genomen, zover ik weet. Toch gaan wereldwijd velen met gekleurde mutsjes de straat op. Terwijl er genoeg is om werkelijk voor te demonstreren als het aankomt op vrouwen en hun rechten: de extreme en veelvoorkomende verkrachtingen van vrouwen in India, de verminking van miljoenen vrouwen en meisjes in het kader van vrouwenbesnijdenis, de behandeling van de vrouwen van de Yezidhi door IS, en ga zo maar door. Op deze vlakken blijft het echter stil van dezelfde kant; dan geen demonstraties en massaprotesten. Selectieve verontwaardiging.
Trumps inreisverbod is ook zo'n heet hangijzer. Het is rascisme en islamofobie, fascisme, enzovoort. Maar over het inreisverbod van 16 islamitsiche landen voor Joodse mensen hoor je niemand. 'Dat is een inreisverbod voor Israëli's, niet voor Joden,' zo wordt dan gezegd, 'dus dan is het niet discriminerend.' Wat natuurlijk onzin is. Dat is eenzelfde semantisch woordspel als aanhangers van Trump ophangen over zijn verbod. Het is selectieve verontwaardiging.

Selectieve verontwaardiging vind je ook in gemeentes en onder broeders en zusters. Het is immers makkelijk om de fouten van een ander te zien en in veel gemeenten gebeurt dat ook rijkelijk. Vaak, en dat maakt het extra kwalijk, niet openlijk geuit, maar in de vorm van achterklap en onder elkaar kletsen over een ander. Dat noemt de Bijbel roddel en kwaadsprekerij.
En het is ook zo makkelijk om kritiek hebben. Kritiek te hebben op de voorganger die niet naar wens preekt, of te weinig een bezoek brengt aan. Het is makkelijk om verontwaardigd te zijn over de muziek, want die staat veel te hard, of er worden liederen gezongen die jij niet leuk vindt. En het is makkelijk om naar de ander te wijzen die in zijn of haar werk in de gemeente, soms fouten maakt. Zien wat niet naar jou wil is, is eenvoudig en daarover verontwaardigd zijn ook.
Maar het wordt moeilijker om zelf onder ogen te zien dat ook jij misschien niet goed bezig bent. Dat jouw geroddel niet goed is, dat je gemeentebezoek toch wel erg laag is, of dat je betrokkenheid financieel te wensen over laat. En als een ander je daarop durft aan te spreken, wordt het helemaal moeilijk dat te accepteren. Dan neemt ook hier de selectieve verontwaardiging het over, want wie is hij of zij dat jij wordt aangesproken. Laat diegene eerst maar eens kijken naar...

In veel gemeentes is dit een probleem. Ik heb al menig raadslid gesproken die zichzelf zuchtend omschreef als de brandweerman die brandjes blust of als het strijkijzer die plooien gladstrijkt. Plooien en brandjes die vaak uit selectieve verontwaardiging ontstaan. 

Mijns inziens is dit een teken van geestelijke onvolwassenheid en ik durf wel te zeggen dat God meer van ons verwacht. Het is in dit opzicht precies zoals Jezus het zegt: 'waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt (Matteüs 7: 3)?'
Het doet mij verdriet om te merken dat velen deze les in hun weg met de Heer vergeten. Temeer daar er een reëel gevaar in huist. Een gevaar al verwoordt door Paulus in Galaten 5: 'als u elkaar aanvliegt pas dan maar op dat u elkaar niet verslindt (vers 15).' Er kan en is veel kapot gegaan door deze selectieve verontwaardiging.  

Ik hoop dat wij als kerken en gemeenten ons hiervan bewust zijn, ook van onze eigen verantwoordelijkheid daarin. Ons is genade verleend, meer dan wij ooit verdienden. Laten we dat beseffen en met genade en liefde naar elkaar blijven kijken om zo een einde te maken aan selectieve verontwaardiging in onze gemeenten.