Verdriet.

Ik ben een wedergeboren kind van God en mag Hem al jaren dienen als voorganger. Dat is en blijft geweldig, maar als gelovige heb ik op dit moment helaas ook veel verdriet om mijn broeders en zusters. Ik vind dit heel moeilijk te verwoorden, maar ik wil toch een poging doen.

Ik kreeg namelijk een mail van een zuster in geloof van buiten mijn gemeente. Ze mailde over wat ze kon betekenen nu in Corona-tijd. Daarmee wilde ze mij bemoedigen.
Mijn reactie op haar mail wil ik (uiteraard geanonimiseerd) delen, omdat dit mijn gevoel van verdriet weergeeft. Ik hoop dat jullie het zullen herkennen, jullie je misschien daardoor zelf ook uit zullen spreken over hoe jij dit ervaart en dat het zo tot zegen mag zijn.



Dank voor je mail, lieve zuster. Het is mooi om te lezen dat je mag dienen en veel mag betekenen voor mensen om je heen. Geweldig ook dat je gelegenheden krijgt om dat te doen en zo te getuigen. Ik probeer dat ook op mijn manier met de mogelijkheden en gaven die ik heb gekregen. Fijn dat de Heer ons zo gebruikt en zijn licht laat schijnen in deze donkere tijden, zelfs door ons gebrekkige mensen. Prijs zijn naam!

Wat mij zorgen baart is dat de tegenstellingen alleen maar opgeblazen worden tegenwoordig. Dat gebeurt in de samenleving in het algemeen en onder christenen ook. Kijk maar de ruzies rond Dieleman, Ouweneel en anderen. We veroordelen elkaar als wappies of als zwakke christenen die hun Heer en geloof verloochenen in hun te slappe opstelling. Het heeft iets sektarisch. Ik kijk dan naar de VS en ben bang dat we de tegenstellingen die daar zo groot zijn, importeren zoals we zo veel in de Nederlandse christelijke wereld van daar binnenhalen in onze eigen situatie (ten goede of niet).

Ik heb hiervan ontzettend veel verdriet. Ik raak goede broeders en zusters kwijt om dit alles. En niet omdat ze opeens naast Jezus ook Maria of Allah willen aanbidden, niet omdat ze het evangelie verloochenen of het kruis en de opstanding, maar omdat ze vinden dat het Corona-virus en de pandemie gepland is door elites die macht over willen nemen in de wereld of dat het vaccin het teken van het beest is en ga zo maar door. Of ze vinden dat ik mij niet genoeg uitspreek tegen deze opvattingen en ik daarom een zachte heelmeester ben die stinkende wonden maakt. Ik heb echter al mijn broeders en zusters lief en het maakt me daarbij eigenlijk niet zoveel uit wat je denkt op dit punt. Bovendien kan ik geen van beide kampen overtuigen van iets, dat is mij wel duidelijk geworden. We leven allemaal in onze eigen bubbel met onze eigen opvattingen en als je een andere opvatting hebt leidt dit op z’n minst tot verwijdering en op z’n meest tot ruzie. Dat is waar het filmpje op YouTube over ging waar jij naar verwijst.

Men wil niet meer met elkaar verder en dat is zo raar en onbegrijpelijk, want we zijn allemaal kinderen van God en we zullen straks allemaal de eeuwigheid met elkaar doorbrengen… Keuzes worden naar mijn idee dan ook meestal op verkeerde gronden gemaakt. Ik lijd daaronder als gelovige en voorganger. Ik voel me machteloos. Ik zou willen dat we verder kijken en ons niet uit elkaar laten spelen door deze zaken. Er is er maar een die hierbij wint; dat is het kwaad, de duivel.

Tegelijkertijd zie ik ook dat God doorgaat en mooie dingen doet. Ook ik mag dingen betekenen voor anderen. Ik mag mensen nog steeds helpen om inzicht te krijgen en vragen te beantwoorden, ik mag getuigen van mijn geloof en dat komt ook over (het is uiteraard aan God om de uitwerking te geven). Ik heb dan ook vol vertrouwen in mijn Heer en zijn plan. Ik zie uit naar zijn verlossing voor de wereld en zijn kinderen. Ik laat de moed zeker niet zakken. En openingen zie ik misschien nu nog wel meer dan hiervoor. Dat omschrijf jij ook uit jouw leven en ik hoor dat van meer mensen. We houden vol.

Groeten,
Roelof


Het is mijn gebed dat we daar zicht op houden en dat niet iets als deze aardse tegenslag ons uit elkaar drijven. Ik heb vertrouwen op de Heer, maar moeilijk is het soms wel.