Vertrouwen.

Op dit moment loopt er in onze gemeente een Alpha-cursus en vanochtend hadden we een van de cursus-ochtenden.
Na koffie, koeken en een presentatie van een van de cursusleiders, gingen we met elkaar in gesprek.

Het gesprek  ging al vrij snel over vertrouwen en of wij vertrouwen konden op God? Het idee leefde dat een goed christen op God zou moeten vertrouwen en het liefst blindelings dan wel te verstaan. 
Maar als je dat van jezelf verwacht, zeker aan het begin van je geloofsweg, dan is dat een snelle weg naar mislukking en falen. Het is net als met het lopen van een marathon of het leren van karate; je kunt niet van jezelf verwachten dat je dat in een keer kunt of er meesterlijk in bent. Je kunt en moet er voor trainen en zo jezelf erin oefenen. Het heeft tijd nodig. 

Hetzelfde geldt voor het vertrouwen in geloof. Dat moet net zo goed groeien, ook tussen ons en onze Heer. Wat dat betreft is het niet anders als met andere relaties.
Door een gelovig leven heen ga je dan ontdekken hoe God zorgt en dat Hij ons vertrouwen waard is. Daar konden we gelukkig ook de voorbeelden van delen met elkaar. Het is als een reis, waarbij je leert door stappen te zetten op de weg van geloof. 

Verwacht en verlang dus niet direct reuzensprongen, maar ga met kleine stapjes de weg van geloof. In vertrouwen.

---