Voor de eer van Jezus.

Gisterenavond zat ik, vlak voor het naar bed gaan, nog even te kijken naar een special over de EO-jongerendag van een paar weken geleden. Ik zag daar een interview met de zanger en een bandlid van het 'Rend Collective,' een Ierse folk-worship band (aanrader trouwens als je van dat soort muziek houdt!). De zanger van de band vertelde dat het hen totaal niets kan schelen of ze als personen of band bekend en beroemd zijn, of mensen in t-shirts van hen lopen of niet, of wat dan ook. Hij zie letterlijk dat 'celebrities' (beroemdheden) leven om ge-'cellibrated' (gevierd en geëerd) te worden, dat het altijd gaat om hun eer, maar dat het hen als worship-band gaat om de eer van God en Jezus.

En dat raakte mij, want hoe vaak is iets dat wij doen, ook voor de Heer, niet vaak (ook) voor onszelf en uit onze eigen motieven. Dan vinden we ergens heel fijn dat we er zelf door verhoogd en gevierd worden. Dan streelt dat ergens ons ego en voelen we ons er groot door. Dat hebben wij dan toch maar mooi voor elkaar gekregen. Of we doen iets, omdat we onszelf willen profileren, omdat we het fijn vinden om aan de touwtjes te trekken, etc., etc. Niets menselijks is ons vreemd. 

Maar voordat we ons in dit soort dingen verliezen, mogen we elkaar en onszelf er steeds weer bij bepalen dat het niet om onze eer gaat, maar om de eer van onze Heer, Jezus Christus. En als het dan fout gaat, omdat we toch uit de bocht vliegen en onszelf op de voorgrond plaatsen, dan mogen we belijden: 'Heer, vergeeft mij mijn hoogmoed en eigenwaan. Maak me nederig, want het gaat alleen om U.'